Μάνος Κοντολέων " Ανίσχυρος Άγγελος"

Από την μαθήτρια Κων/να Σπαντιδάκη ένα άλλο τέλος του μυθιστορήματος 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΦΤΑ

Δεκέμβριος λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ένα χρόνο μετά.

Η Αγγέλα δε με χρειάζεται πια… Την έχω αφήσει να προχωρήσει μόνη της. Εμείς οι άγγελοι δε μένουμε με έναν άνθρωπο για πάντα, σας το είπα θαρρώ. Όμως την επισκέπτομαι κaι την παρακολουθώ. Στη σχολή της πλέον, μαζί με τον Τάσο. Παραμονή του ατυχήματος σήμερα, θα πάω να τη βρω…

Κοιτούσε το ημερολόγιο της και σκεφτόταν… Πόσο είχαν αλλάξει όλα μέσα σε μία στιγμή; Πώς είχαν έρθει τα πάνω κάτω και κατάφερε να τα αντιμετωπίσει.

Είχε πλέον μια ζωή, μια σταθερή καθημερινότητα, στο δικό της σπίτι… Όχι, στο δικό τους σπίτι. Είχε τη σχολή της, ένιωθε ελεύθερη. Μα σήμερα ένιωθε ξανά εγκλωβισμένη στα ίδια συναισθήματα με πέρσι. Μα ήξερε πολύ καλά πως θα το αντιμετωπίσει.

Ετοιμαζόταν για ακόμα μια φορά να κατέβει με όλους στην πορεία. Παιδιά, νέοι, φοιτητές, μεγαλύτεροι. Όλοι στους δρόμους για ακόμα μια φορά. Κι εκείνη μαζί τους.

«Πάμε;» τη ρώτησε ο Τάσος.

«Πάμε…»

Ο Μήτσος Σαρμπάνης για ακόμα μια φορά στις γραμμές των ΜΑΤ περίμενε να δει την Αγγέλα. Ήξερε ότι θα την εντοπίσει ξανά ανάμεσα στο πλήθος.

Η Αγγέλα δεν ανέδυε πλέον αυτή τη μυρωδιά της αθωότητας όπως άλλοτε, τώρα πια ήταν δυνατή, ανεξάρτητη. Η μυρωδιά της είχε αλλάξει ήταν η μυρωδιά μιας ολοκληρωμένης γυναίκας. Που έχει μαθητεύσει στη ζωή και ότι μάθημα πήρε το αξιοποίησε. Είχε προσωπικότητα.

Στο κέντρο της πόλης για ακόμα μια φορά, ο κόσμος αμέτρητος, όλοι έτοιμοι για ακόμα μια χρονιά να προβάλουν την δυσαρέσκειά τους για το γεγονός και ότι εκείνο σηματοδοτεί.

ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!

Ήταν το μόνο που ακουγόταν αλλά αυτή τη φορά η Αγγέλα, κρατώντας τον Τάσο από το χέρι, δειλά στην αρχή πιο δυνατά μετά για να ακουστεί φώναξε:

ΖΕΙ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ!

ΖΕΙ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ!

Κι όπως φώναξε και έβγαλε από μέσα της τα θαμμένα συναισθήματα  ενός χρόνου, η φωνή της έγινε κραυγή όλων. Μέσα στην κραυγή που αγκάλιασε όλους η Αγγέλα   θυμήθηκε τη μέρα που πήγε στο σπίτι με την σιδερένια καγκελόπορτα…

Περιπατητών 31 – Κηφισιά.

Αυτή η διεύθυνση έχει χαραχτεί στη μνήμη της.

Εκείνη η μέρα, ήταν η μέρα που ξαναβρήκε την ελευθερία της.

Τώρα πια ήταν σίγουρη πως θα έπαιρνε μόνο σωστές αποφάσεις.

Ένα φιλί με τον Τάσο, ένα ακόμα βλέμμα στο σημείο που μου Τον πήρε εκείνος, γύρισε την πλάτη και τα άφησε όλα πίσω…